Aslanım
Alp'ım benim.
Herkesin yavrusu kendine aslan
Sen de benim aslanım.
Senin boyunu gördüğüm zaman;
Hatırlarım geçmişi
Sana bu adı verdiğim zamanı;
Sonra sonra...
Düşünüyorum yüzyıllar öncesini.
Seni adına layık görmek
Çileden çıkarır beni.
Neşelenirim,
Alpaslan,
Anadolu'nun kapısını açmıştı Türklere Alpaslan
Dindar adam;
Mert başbuğ,
Sözünün eri,
İhtirassız insan.
İnançlıydı,
Kötülük yoktu içinde.
Böylece on misli
Düşmanı yenmişti;
Malazgirt'te
26 Ağustos 1071'de,
Romen Diojen'i esir aldı,
Affetti,
Asaletini gösterdi o zaman.
Bir ordudan iki imparatorluk çıktı böylece.
Bu asil insan,
Çekildi Belh'e.
Bir esirin hançeriyle verdi son nefesini.
Kötülüğü yoktu bu herife.
Onu da affedecekti,
Adam namussuz çıktı,
Hain çıktı.
Sevdiğim,
Saydığım,
Alpaslan'ı unutamam.
Benden sonra bu ad yuvamda
Yaşasın için;
Adını koydum Alpaslan.
Alp'ımsın,
Aslanımsın,
Alpaslan..

MEHMET SALİH SAN